Nature Morte

(σημ:συγχωρήστε τους ανόητους ποιητίσκους που ανακατώνονται στα πόδια σας, αυτούς τους αντιπαραγωγικούς είλωτες που αρνούνται να μεγαλώσουν και που έχουν την μαεστρία να κουκουλώνουν την αχρηστία τους)


Αν θα έρθεις να δεις εμένα με τα άκριτα παρέα
Θα στέκομαι ανάμεσα στο τίποτε και στο κρατώ την ανάσα μου.
Ίσως έφτασες κιόλας εδώ με την μπόρα του απογεύματος
και δεν πρόσεξες πως κι εγώ πάλι απουσίαζα ψάχνοντας να βρω αφαίρεση ανταλλάξιμη
με φτηνή αιδημοσύνης ρευστότητα

Της μαύρης νύχτας η αδήριτη ανάγκη
παγερό μετάξι που απλώνει ολόγυρα σκεπάζομαι
και αδημονώ εν καιρώ
να παίξω κρυφτό με την αίσθηση
πως η αθώα και άσπιλη αναγκαιότητα του χειμώνα που έρχεται
σκοπό δεν είχε παρά να καλύψει την γύμνια μας
που από την ίδια της την λάμψη υπέφερε

Αν ξεφύγω και πάλι από το ανήλεο βλέμμα σου
τότε κι απόψε σε μιας άλλης ημέρας την πνοή θα τελειώνει το άρωμα
Αν όμως τυχαίως τα βλέμματα ανασηκώσουμε την ίδια στιγμή
Τότε θα ανταμώσουν οι δόλιες αλήθειες μας
, Φρούδες ελπίδες πως δαγκωθήκαμε
Άγριων μήλων φύσης νεκρής το ξερό αίμα πως βάψαμε τα πρόσωπα
Το σμαράγδί των καθαρών μας ματιών πως ξεπουλήσαμε

Σιώπα λοιπόν συνομωσία σιωπής
μην κάνεις πως κρένεις τα άρρητα τα λόγια,
τα γλυκά, τα επαναλαμβανόμενα
δεν έχω ανάγκη των νόθων σου ψιθύρων το ακούμπισμα
Μιλάει απόψε η τηλεόραση του κρύσταλλου για εμάς
Μιλάνε κι οι τύψεις
Εμείς μπορούμε να κάνουμε πως δεν υπάρχουμε
Κι έτσι εν τη απουσία μας μπορεί κι η ρύμη του λόγου
λεύτερη μακριά απο εμάς να κυνηγήσει το νόημα πως
παρά τρίχα γλιτώσαμε τόσης ευτυχίας το πνίξιμο
απο θερινής κρυφής αναθύμησης κύματα

(painting:Still Life, Bouquet of Dahlias and White Book, 1923 Art Print by Henri Matisse)