κι η μάσκα μου, αριστερό μάγουλο που κόπηκε στην μέση.
Απροσεξία μιας φυγής, ατελεύτητη τραυμάτισε
Σελήνη από ότι απέμεινε στη χάση του,
με χείλη ωστόσο ανέπαφα.
Χαμογελαστές βλεννογόνοι με ειρωνικής λάμψης σταγόνες
- θύμισες παιδικών βυσσινάδων,
πιοτά ιδρωμένων μεσημεριών,
περνούσαν έτσι ατέλειωτες ώρες αθώα,
αποκαλύπτοντας μικρές αλήθειες μακρόσυρτα
σε ένα μυθώδες σύμπαν ευηθών ματαιώσεων.
σημ: στο παρόν ποστ, στη φωτο, η λαβωμένη μούσα του "ποιητή", αθάνατη αγαπημένη. Η άλλη αθάνατη, έγινε χίλια κομμάτια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου