"Στις όμορφες γαλήνιες όψεις του κόσμου έχει κανείς την εντύπωση οτί η ίδια η ακινησία τους είναι αποτέλεσμα μιας τραγικής έντασης και πρέπει να καταλήξει στην συντριβή τους." γράφει η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ.Κι έτσι λοιπόν , καθότι η συντριβή έχει την εντυπωσιακότερη των λάμψεων,τα πράγματα που χάνονται στις φλόγες, μαθαίνουν να επιβιώνουν στην άνυδρη νάρκη των χρόνων. Κάπως έτσι φοβάμαι, που έμαθα να μη φοβάμαι. Πiστέψτε με κάποιος, ήταν εκτός σχεδίου.
2 σχόλια:
σας(σε)πιστεύω, χωρις να χρειάζεται να ακουμπήσω τα σημάδια απο τα καρφιά.
Ευχαριστώ πολύ (ιδίως για τις επισημάνσεις της δεύτερης παραγράφου)
Σας ευχαριστώ ανώνυμε. Φαίνεται πως πάντοτε έχουμε ανάγκη από την τυφλή πίστη. Περισσότερο δε στον ίδιο τον εαυτό μας.
Δεν γνωρίζω γιατί με ευχαριστείτε εσείς. Αλλά πάλι, θα έχετε τους λόγους σας.
Δημοσίευση σχολίου