Δευτέρα, Ιουνίου 30, 2008

H νοσταλγία του Απόλυτου


Θέλω να απαλλαγώ απο τα συμ-πτώματα της νοσταλγίας. Ονειρεύομαι οτί κάπου, στη κοιλάδα του θανάτου, παίζει αδιάφορα στο τζουκ μπόξ ενός άδειου καφέ, ένα παλιό μπλουζ. Για να μάθεις να μην υποφέρεις από τα συμ-πτώματα της νοσταλγίας, πρέπει να ονειρεύεσαι πως είσαι αλλού απο εκεί που είσαι και πως όλα παραμένουν αδιάφορα και ράθυμα, όπως οι επιθυμίες σου.

6 σχόλια:

kioy είπε...

Μετά από 25 μέρες εξαφάνισης επανέρχεσαι με ένα τόσο σύντομο κείμενο...
Ας είναι... Είναι ένα ακόμα εκπληκτικό κείμενο αυτό που μας παραθέτεις!

Μοιραιος Χαρακτηρας είπε...

Κάποιες φορές οι λέξεις αργούν να βρουν τον δρόμο τους Κιού μου.

Κι οι σιωπές μπορεί να είναι εξαιρετικά γόνιμες. Μπορεί, είπα.

:P

:)

kioy είπε...

Όλα σχετικά δεν είναι;
Δε θα διαφωνήσω...
Η σιωπή τις πιο πολλές φορές μπορεί να σου γνωρίσει βαθύτερα πολύ περισσότερα από όσα διδάσκουν τα λόγια...

Άλλα έχω την αίσθηση πως και αυτά τα κείμενα πηγάζουν μέσα από μια άλλη σιωπή... Τη σιωπηλή μοναξιά του καλλιτέχνη!

Μοιραιος Χαρακτηρας είπε...

Μιλάτε για σχετικότητα σε ένα θέμα που αφορά το Απόλυτο;:D

Αγαπητέ Κιού μου.

Με υπερεκτιμάτε στην πραγματικότητα. Απλώς κάποιες φορές η απόσταση απο το άρρητο μέχρι το ρητό είναι μεγάλη, κάτι σαν παρ'ολίγον πνιγμός.

:)

Σας στέλνω τις ευχές μου.

ετσι είναι αν έτσι νομίζετε είπε...

τι γίνεται όμως αν οι επιθυμίες καίνε σαν τις πυρκαγιές του Αυγούστου (παρά 30 ημέρες επίκαιρο ερώτημα) ?
τι κάνεις αν τα συπ-πτώματα της νοσταλγίας σε "φιλούν" στον ταραγμένο καλοκαιρινό σου ύπνο ?
καλημέρα αγαπητέ χαρακτήρα .....

Μοιραιος Χαρακτηρας είπε...

Καλημέρα αγαπητέ/ή,

Για την Ερμηνεία των Ονείρων συμβουλευτείτε τον προσωπικό σας αποκωδικοποιητή, εναλλακτικά συμβουλευτείτε τον Πιραντέλλο.

Καλημέρα και σας.