Λεει λοιπόν ο Ουίλιαμ, στο σονέτο:
Κανένα εμπόδιο να ενωθούν πιστές καρδιές
δεν θα δεχθώ
Δεν είναι η αγάπη αυτή που αλλάζει με της τύχης
τα γυρίσματα
Και με το κάθε σκούντημα πέφτει και χάνεται.
Όχι, είναι σημάδι προαιώνιο
Που ακλόνητο τις τρικυμίες αντικρίζει
Του καραβιού που πλανιέται το άστρο
Η αξία του είναι άγνωστη, αν και το ύψος του μπορεί να υπολογιστεί.
Δεν είναι η αγάπη παιχνίδι του καιρού
που κυλάει με το κυρτό του το δρεπάνι,
Δεν είναι τριανταφυλλένια μάγουλα και χείλια.
Η αγάπη η αληθινή δεν αλλάζει με τις σύντομες ώρες και βδομάδες,
Φτάνει μακριά μέχρι την άκρη της συντέλειας.
Αν είναι πλάνη αυτό και μου αποδειχτεί, ούτε τίποτα έχω γράψει στην ζωή
Ούτ’ άνθρωπος έχει ποτέ αγαπήσει
3 σχόλια:
Αγάπαγαν ο ένας τον άλλον
μα δίχως γι΄αυτό να μιλήσουν
με μίσος άλλαζαν βλέμματα
κι από έρωτα θέλαν να σβήσουν
Χώρισαν κι έπειτα έφυγαν
μες στο όνειρο βρέθηκαν
πέθαναν πια και δεν έμαθαν
μισήθηκαν ή αγαπήθηκαν;
"Sie liebten sich beide", Heinrich Heine
Πολύ ωραίο το κείμενο που μας παραθέτεις και γενικότερα το blog σου. Έπρεπε νωρίτερα να μας φανερώσεις ταυτά τα ενδότερα!
Καλή Κυριακή...
Ομπζένια,
η ζυγαριά γέρνει προς το δεύτερο πια.
Κιου μου,
χαίρομαι για την παρουσία σου εδώ.
Θέλω να βρω χρόνο, να ρθω να τα πούμε για την Χιροσίμα.
:)
Η αλήθεια είναι οτί θυμήθηκα τούτο, επειδή είδα ένα όνειρο με παραπλήσιο τίτλο. Κι όπως φαίνεται από τη "ρουφιάνα" που έχω βάλει, ο Σαιξπηρ με αυτό τον τίτλο, "τράβηξε" πολλά βλέμματα.
Άρα, δεν αναρωτιέμαι μόνο εγώ.
Δημοσίευση σχολίου