Τετάρτη, Νοεμβρίου 28, 2007

Να σταματήσω τη φθορά


Η σκέψη μου έχει ένα δικό της σώμα,
και το μεγαλόσχημο συναίσθημα
που γέννησε, σμικρύνεται,
περνά κατά σταγόνες
απο την μικρή οπή στου Χρόνου τη κλεψύδρα.

Ότι τελειώνει, νοθεύεται και εξαπατά,
ότι ξεφτίζει και ψευτίζει, ότι πλαστογραφείται
και παλιώνει, ότι σκονίζει,και ξεφτάει, ότι διαστρέφει
και στρεβλώνει το ονομάσαμε Έρωτα
για να περνά ευχάριστα η ώρα μας.

2 σχόλια:

Caesar είπε...

Και πάλι Νοέμβρης. Αντιστρέφοντας την κλεψύδρα. Για να πέσουν ξανά οι στιγμές, οι Ωρες, οι μέρες & να γεμίσουν. Για να μην αδειάσουν ποτέ. Όσες φορές κι αν γυρνάμε την κλεψύδρα:)

Μοιραιος Χαρακτηρας είπε...

Δεν γεμίζουν πάντα.

Ο αλήτης Χρόνος κυλάει ανεπιστρεπτί Caesar.

Καλώς όρισες.