Θα σου πω μια ιστορία:

κάποτε ήταν ένας άνθρωπος που λεγόταν Νίτσε. Αυτός είπε πως θαύμαζε εκείνους τους ανθρώπους που οι ψυχές τους ήταν μεγαλύτερες από τις πληγές τους. Κάποιος άλλος άνθρωπος κάποτε είπε πως είχε κουραστεί να είναι ήρωας κι ήταν στα αλήθεια ένας πολύ μικρός ήρωας ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους. Ο ένας υπεράνθρωπος, τέντωνε σαν δοξάρι τις δυνάμεις του και βολιδοσκοπούσε τις αδυναμίες του. Ο άλλος δεχόταν τις αδυναμίες του, τις θώπευε και τις νανούριζε, το ίδιο έκανε και με τις δυνάμεις του. Ανάμεσα στους δυό τους ο δράκος της υποκειμενικότητας. Ανάμεσα στους δυό τους το χάος της αλήθειας. Ευτυχής τους κανένας.