Τον άκουσα μια μέρα να μου αποτείνεται μέσα απο τα ερτζιανά. Συμπτωματικά μιλάει πάντα μέσα απο τον σταθμό εκείνο που στριμώχνεται δίπλα απο αυτόν της εκκλησίας, έτσι που μέρες μεγάλης σύγχυσης δεν ξέρω αν ακούω αυτόν ή την φωνή του Θεού μεταρσιωμένη. Εκείνη την ημέρα με καθήλωνε. Έλεγα πως ίσως υπάρχει Θεός. Και νάτος, μου μιλάει. Θα με θεωρήσουν τρελλή, είπα μετά. Ποιός νοιάζεται πραγματικά όμως; Ήταν εκείνος που είχε πει πως αν οι άνθρωποι ήταν ένα κοπάδι σκυλιά, θα σκότωναν εκείνο το τέλειο σκυλί που θα άρχιζε να σκέφτεται όπως οι άνθρωποι. Δεν είμαι κανένα τέλειο όν, ούτε σκυλί, ούτε άνθρωπος, ίσως τα ζώα καταλαβαίνουν περισσότερα για την φύση του από ότι εμείς, κι ίσως τα ζώα γνωρίζουν καλύτερα τον τρόπο της φύσης. Για αυτό και μας επισκέπτονται στα όνειρα μας, μασκαρεμένες επιθυμίες και μη γνώσεις εκείνων που νιώθουμε στο πετσί μας, άρρωστο ακόμα απο παιδικές ασθένειες και ακυβέρνητους πόθους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου