Άξαφνα
Φύσηξε παρεμβολή
Ουρλιάζει απότομα η ενοχή
Θυμήθηκα πως το σκοτάδι μπορεί και να βρυχάται
Που το χα ξεχάσει καθώς καλοκαίρι βρεχόμουνα έρημο
Κι έτσι ελαφρά καθώς ήμουν ντυμένη
Υγρή η ριπή της ανάμνησης με χτύπησε
Πως πέρασε ένα θέρος ολόκληρο απ’ τα μάτια μου
Πως χώρεσε το μπλε του ανέμου,
το άσπρο αφρίζον του θυμού
Αλαφιασμένο το κύμα στα βαθιά τον χρόνο παρέσερνε
Νεφέλες με έριξαν κάτω, τρυφερά, μακριά
για να κάνω πως δεν αγγίζω το έλα
- κι ας μην είμαι εγώ αυτό που ονειρεύεσαι
Και η ώρα τελειώνει, κι η στιγμή που παλιώνει
δεν θα αποσώσει το όραμα
τώρα δα σε θυμήθηκα
Καθώς τόση βροχή - ποιος τη νοιάστηκε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου