Τρίτη, Νοεμβρίου 04, 2008

Ελληνικόν Ειδύλλιον

(Αυτό είναι το πρώτο ολοκληρωμένο ποίημα που έγραψα πριν πολλά χρόνια. Πολλά πράγματα αλλαξαν απο τότε και πολλά παρέμειναν τα ίδια...)

Ελληνικόν Ειδύλλιον


Αφορμή το καλοκαίρι.
Αφορμή μια μαγική κάρτα που μου έστειλες κάποτε,
με δυό παιδιά και δυό μπαλόνια-ήλιους από την χώρα του ευκταίου.
Αφορμή οι γαρδένιες που αναπάντεχα συνωστίζονται κάτω από το μπαλκόνι μου,
διαδηλώνοντας για το συντελεσμένο μέλλοντα σου.
Αφορμή κι η γαλάζια κορδέλα του γιαλού που κεντήθηκε
στην κοφτή μου κουρτίνα,
περίσσευμα αφελούς συνέχειας από διαδρομές
στα πάνω-κάτω του μυαλού μου.

Ελληνικόν ειδύλλιον.
Ελληνικός καφές.
Ελληνικό πηχτό, πικρό και μοσχομυρωδάτο θα σε πίνω
στους ολάνθιστους λαβυρίνθους του τώρα έλα, τώρα φύγε σου.
Ελληνικόν ειδύλλιον βαφτίστηκε το μέλλον.
Αυτό που θα με ανατέμνει στην θερινή ασφυκτική σου περιφέρεια.
Σταυρωτά θα τυλίγω τα πόδια μου καθώς θα ρουφώ προσεκτικά
δηλητήριο απέλπιδος αναμονής
σε κουπάκι λευκό με χρυσό ραγισμένο φτεράκι
-μην τύχει και το σπάσω.
Ίδιον της μοναξιάς, η απέριττη απόλαυση της θύμησης,
της ανάμικτης με καλοκαιρινά Ελληνικά φρούτα που σε κάνουν να μην λησμονείς
Θλιβερούς θρυπτούς χειμώνες
Και αγέλαστα απολιθώματα αγγέλων
Που κείτονται πια μόνο σε φύλλα σέπιας της φωτογραφικής σου μνήμης

Και να που το Ελληνικόν Ειδύλλιον εκδίδεται σε δύο τεύχη τελικά,
Μια για τον Χειμώνα και μια για το Kαλοκαίρι.
Μια για τους χειμερινούς κουρασμένους περιπατητές της γνώσης του ίσως κάποτε
Και μια για τους ανατρεπτικούς νεανίζοντες παραθεριστές του έλα λίγο
Και να που εγώ πληρώνω συνδρομή και για τους δυό μας
Μια να το εκδίδω
και μια να τρέχω να προλάβω
τον φτερωτό ταχυδρόμο των δημοσίων υπηρεσιών του πεπρωμένου
μην τύχει κι αμελήσει
και δεν χτυπήσει το κουδούνι μου.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

..... κατευθείαν στο κέντρο του στόχου .....
Κανονίστε και για μένα δύο συνδρομές (με προοπτική για τρεις)
Δ/ση : Φθινοπώρου 2, Τ.Κ. 380 45, Δροσιά, στο όνομα : Χαρίλαος Μελαγχολίδης. Ευχαριστώ.
Υ.Γ. "όλα τριγύρω αλλάζουνε, κι όλο τα ίδια μένουν".

Μοιραιος Χαρακτηρας είπε...

:)
κε Μελαγχολίδη,

πως σας ήρθε ο ναρκισσισμός;

Τελικά αυτό το μπλογκ σας έχει παράσχει απο ευεπίφορους ναρκισσισμούς μέχρι και συνδρομές ειδυλλίων.

:D

Τα σέβη μου.

Ανώνυμος είπε...

Εχετε και τα δικά μου σέβη Αγαπητή μου (βεβαίως, βεβαίως). Οφείλω να ομολογήσω ότι στο μπλογκ σας έχω βρει πολλά από αυτά που έψαχνα εδώ και πάρα πολύ καιρό. Βέβαια μου κοστίζει κάτι παραπάνω η αλλαγή ταυτότητας και διευθύνσεων, αλλά πιστέψτε με, τα αποτελέσματα αξίζουν τον κόπο και το κόστος.
Με τιμή, Μένανδρος Σταθερόπουλος.

Ανώνυμος είπε...

Δεν νιώθω τίποτα απο το Ελληνικόν Ειδύλλιον, επόχη κενού φαντάζομαι...

Γιώργος Σίγμα