Η Ζαν είναι μια ανακρίτρια η οποία αποκτά εξαιρετική εξουσία και που στριμώχνει ορισμένα ανδρείκελα, υποκινητές ενός μεγάλου οικονομικού σκανδάλου, χωρίς όμως να μπορεί να φθάσει στα ανώτερα κλιμάκια, καθότι βουλευτές της χώρας είναι αναμιγμένοι.Για τη Ζαν η εξουσία που ασκεί με το "λείο σαν μάρμαρο" ύφος της είναι το ναρκωτικό της. Αυτή η εξάρτησή της, θα της στοιχίσει όμως την ερωτική ζωή της με τον άνδρα της και στο τέλος την ίδια την σχέση μαζί του, εφόσον αυτός αισθάνεται παραγκωνισμένος αλλά και ευνουχισμένος, έχοντας στο πλάι του μια γυναίκα που ασκεί τεράστια εξουσία। Δεν είναι το κοινώς λεγόμενο ευχάριστο έργο. Σε όλη την διάρκεια του έργου, η ψύχραιμη Ζαν "εκτελεί" τα θύματά της ενώ κατά την διάρκεια μικρών διαλειμμάτων παρακολουθούμε τους διαλόγους της Ζαν με τον ανιψιό του άνδρα της, με τον οποίο υποβόσκει μια ερωτική ατμόσφαιρα, που δεν ολοκληρώνεται όμως ποτέ γιατί η Ζαν θέλει από αυτόν "απλώς να την ακούει". Προσωπικά, μου άρεσε πάρα πολύ. Κυρίως για δύο λόγους: αφενός γιατί πάει ο ρόλος στην Υπέρ γάντι και αφετέρου γιατί ο Σαμπρόλ έχει το προτέρημα να διεισδύει στην ανθρώπινη ψυχολογία. Υποψήφιο για την Χρυσή ΄Αρκτο στο φεστιβάλ του Βερολίνου το 2006 .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου